KURŞUN

"Amore mio," dedi arzudan kısılmış bir sesle.

Aşkım.

İtalyanca sarfettiği kelime kasıklarımdaki ateşi harladı. Dudaklarımı yaladığımda gözleri dudaklarıma kaydı. "Öpmemi ister misin?"

"Evet," dedim cesurca. Gözlerim tekrar üstünde dolaştı. Giydiği siyah takım elbise ona çok yakışmıştı. Benim giydiğim siyah, derin dekoltesi olan elbiseyle uyumlu olması bizi bir çift gibi gösteriyordu. Bir lavabonun içinde aynaların karşısındaydık. Beni arkamdaki lavabonun mermerine yaslamış, dibime girmişti. Karnımda hissettiğim sertlik aklımı başımdan alıyordu.

"Öp," dedim emir kipiyle. Benim sesimde arzudan kısılmıştı. Beni öpmesi şu an önceliğimdi. Gözlerim tekrar dolgun dudaklarına kaydı. Ne kadarda öpülesi duruyordu.

"Seni öpmemi bu kadar istediğini bilmiyordum," dedi gözleri dudaklarımda oyalanırken. "Bana bu kadar çekildiğini bilmiyordum." Belimdeki ellerinden biri yüzüme çıktı. Çenemi tuttu ve başımı biraz daha kaldırdı.

"Senin de bana çekildiğin gerçeğini ne yapacağız peki," dedim meydan okurcasına. Elleri her ne kadar dikkatimi dağıtsa da cevap vermekten geri durmuyordum.

"Asisin," dedi kısık bir sesle. "Çok asisin hem de." Ağırca yutkundu. "Asi olman beni daha çok çekiyor." Belimde duran eli beni daha çok kendine bastırdı. Hissettiğim sertlik artınca dudaklarımdan bir inleme firar etti.

Çenemdeki eli yavaşça dudağıma ulaştı. Alt dudağımı eliyle ezdi ağırca. "Çok güzelsin," dedi fısıldayarak. Kalbim sıcacık oldu. "Ama bana ait değilsin." İçim acıdı. "Sen bana ait değilsin ki düşman kızı." Acı çekercesine söylediği kelimeler bir kıymık olup kalbime battı.

"Seni sevmem bizim sonumuz olur." Elleri üstümden çekildi. Son kez baktı yüzüme. Onuda acıtıyormuş gibi. Boynu hafifçe yana büküldü özür dilerim dercesine. "Bizden olmaz. Bize bu cihanda mutlu son yazılmaz. Yanarız, ölürüz, ama mutlu olamayız."