17 parts Ongoing Miran arkasına dönmeden yürümeye başladı.
"Gel," dedi yalnızca.
Avşin sessizce peşinden gitti. Ayakları taş zemine çarpıyor ama sesi çıkmıyordu sanki. Her adımda biraz daha kaybolduğunu hissediyordu.
Odasına geldiğinde durdu. İçeri geçti. Yatak, bir dolap, sade bir halı... Ve soğuk. Hiçbir yer sıcak gelmiyordu.
Miran kapının eşiğinde durmuş, gözlerini kıza dikmişti.
"Burası senin odan. Benim odam başka. Bu evde bana soru sorma. Gözünü eğme. Bana bakarken korkma da, sevgi de bekleme. Seni istemedim. Seni sevmedim. Seni almadım. Sadece bu kan dursun diye geldin buraya. Unutma."
Avşin gözlerini kaçırmadı. Dudakları titredi. Ama cevap vermedi.
Miran bir adım daha yaklaştı.
"Burada ezilmemek istiyorsan kuralları öğren. Hizmetçiye karışma. Söz söyleme. Evde bana ait olan hiçbir şeye dokunma. Bugün dinlen. Yarın işler başlar."
Sonra arkasını döndü ve odadan çıktı.
Kapı kapanınca oda daha da karanlık oldu. Avşin, yatağın kenarına oturdu. Ellerini kucağında birleştirdi. Ellerine baktı. Bu ellerle neye tutunacaktı? Kime dokunacaktı?
O gece, gözyaşlarını içine akıtarak yastığa başını koydu.