16 parts Ongoing Mature🔥 KÜL ve BARUT
"Kül geçmişin izidir, barut geleceğin
kıvılcımı."
Ben küçükken annem saçlarımı örerdi.
Parmaklarının kokusu hâlâ aklımda, sabunla toprak arası bir koku.
Babam gülerdi bazen, az ama derinden.
Evimiz fakirdi belki ama sıcaktı.
Sonra bir sabah... bir çığlık, bir sessizlik.
O gün ikisi de gitti.
Ben kaldım, küçücük bir çocuk, koca bir sessizliğin içinde.
Amcam aldı beni yanına.
İlk gün başımı okşadı, "Artık bizde kalacaksın," dedi.
Ama o el çok geçmeden tokat oldu.
"Konuşma kız! Yetim, başına iş açarsın."
Ben sustum.
Sesimi toprağa gömdüm, gözyaşlarımı içime sakladım...
Bir gün... bir göl kenarında, bir el tuttu beni.
Soğuktu, sertti ama canlıydı.
O an ilk kez biri bana bağırmadan dokundu...
Ve o yabancıyla tekrar karşılaştım...berdel yüzünden.
Oda sessizdi. Kadın başını eğdi, elleri titriyordu.
Adam pencerenin önünde duruyor, bakışlarında derin bir yorgunluk vardı.
Kadın (fısıltıyla):
"Ben hep sessizdim...
Konuşunca cezalandırıldım, susunca unuttular.
İnsan bazen sesini değil, kendini kaybediyor.
Ben de öyle oldum."
Adam derin bir nefes aldı, bakışlarını ona çevirdi.
Adam (kısık sesle):
"Sessizlik bazen huzur verir...
Ama ben onu hiç bulamadım.
Aradım her insanda, her gecede...
Hep sustum, ama içim hep bağırdı."
Kadın ürkekçe başını kaldırdı.
Kadın (çekinerek):
"Sen sessizliği aramışsın...
Ben ondan kaçmışım.
Ama şimdi... aynı sessizlikteyiz."
Adam bir adım yaklaştı.
Adam:
"Senin sessizliğin korku.
Benimki yorgunluk.
Ama belki ikisi birleşince, biraz huzur eder."
Kadın:
"Ben çok yoruldum."
Adam:
"Ben de...
Ama artık susmak değil... dinlemek zamanı."
O gece, iki sessizlik birbiriyle konuştu.
Kelimeler azdı, ama anlam doluydu.
Kadın ilk defa bir sessizlikten korkmadı.
Adam ilk defa bir sessizlikte huzur buldu.
🕯️
Berdel kurgusudur!
(Yetişkin
