Η ζωή που δεν έζησα!

Το ποίημα «Τη ζωή που δεν έζησα» είναι ένας εσωτερικός μονόλογος, μια λυρική εξομολόγηση για όσα δεν ειπώθηκαν, δεν τολμήθηκαν και τελικά δεν έζησαν. Μιλά για έναν ανεκπλήρωτο έρωτα - μια μορφή που πέρασε κοντά, αλλά δεν άγγιξε ποτέ πραγματικά την καρδιά του αφηγητή. Παράλληλα, σκιαγραφεί τη μοναξιά που αφήνει πίσω της η έλλειψη πραγματικών φίλων: ανθρώπων που δεν βρέθηκαν δίπλα του όταν τους είχε ανάγκη.

Το ποίημα αγγίζει με ευαισθησία την έννοια της χαμένης ευκαιρίας, της σιωπής που πληγώνει περισσότερο από τις λέξεις, και της λαχτάρας για μια ζωή γεμάτη νόημα, επαφή και αγάπη. Μέσα από εικόνες απλές αλλά δυνατές, δημιουργεί έναν καθρέφτη για κάθε ψυχή που έχει νιώσει κάποτε ότι «έμεινε απ' έξω».

Στο τέλος, αφήνει έναν υπαινιγμό ελπίδας - ότι ίσως, κάποτε, μια άλλη στιγμή, κάτι από όλα αυτά μπορέσει να ανθίσει.