
Her gece siyah farını sürüp aynaya bakan Melike, bir kapı görmeye başladı. Önce rüya sandık... Sonra Kumsal da gördü. Kapı 322. Ne okuldaydı, ne evde. Ama hep bir yerlerdeydi. Ben ise her şeye şüpheyle yaklaşan Efsun... Artık hiçbirimiz eski biz değiliz. Çünkü bazı kapılar açılmak için değil, sonsuza dek kapalı kalmak için vardır.All Rights Reserved