Kanlı Karanfil
Türkiye'nin kanla beslenmiş topraklarında, acımasız bir yetimhanenin dört duvarının arasında büyüyen masum çocuklar... O gece, yetimhanenin her tarafında karanlıktan beslenmiş tehlikenin fısıltısı tüm Türkiye'de yankılanıyordu.
Hainler, yetimhanede büyük bir yıkım yarattıktan sonra on öksüz çocuğu ele geçirir. Bu yıkımın ardından, öksüz çocuklardan dokuzu korkusuna teslim olmuşken, aralarından sadece biri, buna teslim olmayı reddetmişti.
O, korkunun ve ölümün hüküm sürdüğü yerde cesaretiyle parlayan bir yıldız gibiydi.
Kan kokan duvarlar, yankılanan mermi sesleri, ihanetin gölgesinde kaybolan masumlar...
Ama Tomris, korkuya boyun eğmeyecekti. Ne pahasına olursa olsun, esaretin zincirlerini kıracaktı.
Çünkü onun inandığı tek bir şey vardı ki, o da: Türk askerlerinin onları gelip kurtaracağıydı.
Bu korkusuz kız çocuğunun, zalimlerin dünyasına karşı başlattığı direnişin hikâyesi.
Bu, cesaretin ve umudun kanla yazılmış destanı.
Peki siz bu hikayenin içindeki savaşa atılmaya hâlâ hazır mısınız?
Ben seni seviyorum...kardeşimden farksız o hem 5 yaş küçük...ufaklıkla ne işim olur...
Dizlerimin üzerinde eğilip kapıya biraz daha yaklaştım..
-Bin gönlüm olsa birini vermem.. Benim gözüm sadece seni görür... Hem görmedin mi erkek çocuğundan farksız.. Kıskanacağın son kişi bile değil...
Titreyen dizlerimle ayağa kalktım... Perdeyi araladım.. Balkona çıktım.. Semih gelen sesle başını bana çevirdiğinde.elinde telefon öylece kaldı... Gözlerine baktığımda anlamıştı onu duyduğumu.. Balkonda duran kitabımı aldım ve tekrar içeri girdim... Kapıyı kapatıp perdeyi çekmeden son kez yüzüne baktım..
Ve o perdeyi kapattıktan sonra yıllarca onun olduğu tek bir gün açmadım...