NIEGODZIWE CIENIE; szkarłatna korona

"Gdy koronę szkarłatną
Na swej głowie nałożą,
Łączą się z siłami przodków
Po wsze czasy...
lecz gdy głowa nie ta....
Zemrze ich dusza na wieki"

Cesarstwem Arcana wraz z podstarzałym Wielkim Cesarzem rządzą cztery wysoko postawione rody Fearie; Seastar, Blackwell, Crystal i Rosenberg.

Stary Sojusz pruje się w szwach.

Każdy z rodów po cichu próbuje powiększyć władane przez siebie ziemię i co ważniejsze dobyć szkarłatnej korony. W końcu Cesarz nie ma już potomków. Zajęci prowadzeniem krwawej politycznej gry skutecznie ignorują zbliżające się niebezpieczeństwo z samego Podziemnego Królestwa Mroku.

Wtem, Lilianna trzecia córa rodu Seastar, kończy czternaście wiosen i zapada w sen dosięgnięta nasłaną przez złe siły klątwę. Jej starsza siostra, Aurelie zamierza ją uratować. W tym celu musi odnaleźć pewien magiczny kwiat. Jednak rośnie on jedynie w odmętach Podziemnego Wymiaru, gdzie nie sięgają władze ani Cesarza, ani żadnego z rodów. Co więcej, Seastarowie nie wiedzą, komu mogliby zaufać, więc jedynym wyjściem jest odszukanie kwiatu na własną rękę. To właśnie Aurelię wyrusza, by tego dokonać.

Młoda księżniczka nie jest sama. Towarzyszy jej nie tylko wyznaczona grupa poszukiwawcza, ale też osławiony niegodziwością król Podziemia, którego dziewczyna przypadkiem przywołała z Zaświatów. Ma on tam wrócić, gdy tylko wykona swoją misję, lecz współpraca z nim nie jest prosta, a sam mężczyzna za wszelką cenę próbuje uwolnić się z więzów, jakie zmuszają go do pomocy.

W międzyczasie na jaw wychodzi nie tylko prawdziwa tożsamość wroga, a także to, co kryje przeszłość i przyszłość ich samych. Tak też miotając się wspólnie w tej niebezpiecznej grze, gdzie jedno próbuje zniszczyć drugie, nie zauważają, jak bardzo zacisnęły się ich więzy.

Jak bardzo zacisnęły się więzy z wszystkimi tymi, których napotkali na drodze do celu?

Co gdy przyjaźń i