KÜLHAN 'DA NİGAR

Karanlık bir gölge gibi üzerinize düştüğünde, güneş henüz doğmamışsa fark etmezsiniz. Çünkü karanlığın en kör saatinde, insan kendi yıkımını bile huzur zanneder bazen.

İşte orası da öyle bir yerdi: Külhan.

Haritalarda ki adı: Nevşehir.

Broşürleri balonlarla süslenmiş, kır çiçeklerinin renklendirdiği yolları, taş evlerin duvarlarına sinmiş kekik kokusu, gülümseyen çocuklar ve akşamüstü gölgelerine uzanan dostlukları anlatılırdı hep. Kimse, o sessizliğin aslında neleri bastırdığını farketmezdi.

Külhan, dumanı hiç çekilmeyen bir ölü ocağıydı. Çünkü şehir, adını yaşattığı acılardan alırdı; ve bu şehir yalnızca ateşte değil, susturulmuş hayatlarda yanardı. Külhan, kadınların gölgelerde yürüdüğü, kelimelerin boğazda düğümlendiği, günahın suçluya değil, kurbana yüklendiği bir cehennemdi.

🕯

Vera Karahan, Nevşehir 'in köklü ailelerinden birinin ilk göz ağrısıdır. Ama onun kalbi, taş konakların gölgesinde değil; özgürlüğün aydınlığında atar. Üniversite için çıktığı yolculuk, Vera'ya sadece bilgi değil, kendi ruhunun haritasını da sunar. Yıllar sonra bir düğün davetiyle geri döndüğünde, o şehirde bıraktığı her şey çoktan sessiz bir karanlığa gömülmüştür. Fakat ormanda dolaşmaya çıktığı bir gece herşey alabora olur.

Bir cinayete tanıklık etmesiyle hayatı altüst olan Vera, yolun devamında daha önce adını bile duymadığı Kartal Miran Vallage ile bir anlaşma yapar. Bu anlaşma, Vera'yı ölümden korusa da, yaşamdan emin kılmaz. Karanlığın ortasında birbirlerinin gölgesinde ısınmayı öğrenen ikiliyi bekleyenler çok daha acıdır.

"Külhan'da acı, bir gelenekti. Ve kimse geleneklere karşı gelmezdi.."