herşeye rağmen...

HER ŞEYE RAĞMEN...
Uçurum kenarında yeşeren ot gibiyim
Köklerimi söküyor yağan yağmurlar,
Rüzgârlarla savrulup kayalara çarpıyor,
İnciniyor bedenim.
Tutunmak istiyorum hayata,
Yağmurlara, rüzgârlara inat.

Kurumaya yüz tutmuş göldeki balık gibiyim
Hayatın adı su benim için,
Her geçen gün azaldıkça mahvolduğum.
Çare arıyorum kendimce
Sığ sulardan kaçıp derinlere dalmak istiyorum.
Tutunmak istiyorum hayata,
Kuraklığa inat.

Okyanus ortasında bir saldayım,
Ne yiyeceğim var ne suyum.
Çiğ de olsa balık yerim ama

Suların ortasında susuzluktan öleceğim,
Tutunmak istiyorum hayata,
Susuzluğa inat.

Kalabalıklar ortasında yapayalnızım
Hiçbir yüz tanıdık gelmiyor bana,
tutunmak istiyorum hayata
yanlızlığa inat
bu satırları okurken bir anda geçmişime döndüm ve tekrar kendimle gurur duydum . biranda çektiğim acılar geldi aklıma ama tutundum işte hayata herşeye rağmen tutundum
azala azala...,tükene tükene... de olsa ve sonunda atlattım bu zorlu mücadeleyi.
isterseniz size ilk önce hikayemi anlatayım:
ben 12 yaşındayken ısrarlarım üzerine mersine ailece tatile gitmeye karar verdik. orada yani anneannemlerde 3 gün
kalacaktık ben çok heyecanlıydım ve
anneme: anneciğim hadi hemen gidelim,artık dedim.
annem benim heyecanımı anlıyordu çünkü biz ekonomik sebeplerden ötürü yılda sadece 1 defa mersine gidebiliyorduk. o da olursa artık.
bütün hazırlıkları tamamladıktan sonra yola çıktık. ben çok heyecanlıydım ve yol boyunca orada 3 gün neler yapabileceğimi hayal ettim durdum(tabi birazda uyudum)