kainat paramparça oldu bir akşam üzeri • areshun
"tenindeki her bir gözeneği doldurup taşıran, tüylerini geriye yaslayarak ona rahat bir gün sunan rüzgârın, bir kış gecesi gibi nazlı estiği, yaz gecesi gibi ılımlı olduğu bu günde böylesine hoş duyguları yaşayabilmek oğlanın bütün dertlerini unutturmuş, kendini rüzgârın akışına bırakmıştı. adamın beline dolamış olduğu ellerini serbest bıraktı ve iki yanına açtı, o özgür bir yıldız gibi parlamak isterken onu söndürenlere inat, arşa ulaşmayı düşleyen kuşlar gibi, iki elini kanat belledi ve gözlerini gökyüzüne çevirdi. bağırdı, çığlık attı o ıssız dağ yamacındaki unutulmuş yapraklar için, burada solmuş bütün çiçekler için ve en çok da kendi için; bir yıldız gibi parlamaya çalışırken onu söndürenler için."
[ 22520 | 3521. ]
[ ilk türkçe areshun kurgusu. ]
