"Derin polisi ara!" Diye bağırdı Irmak.
"Emir bir şey yap!"Diye bağırdı Irmak'ın karşısındaki çocuk.
"Bacağım kırıldı galiba."Diye yakındı Sarp denen çocuk.
"Ben arıyorum polisi."Diyerek telefonuna yöneldi Ada.
"Sakince konuşabilir miyiz?"Diyerek merdivenlerden indi çekik gözlü çocuk.
"İndirsene bacım şunu!"Diyerek Irmak'a bağırdı karşısındaki çocuk.
"Sus geçiririm kafana!"Diyerek yükseldi Irmak.
"Hepiniz susun!" Sinirle bağırdığımda sonunda herkes sesini keserken Ada'nın polisi aramak üzere olduğunu görüp elindeki telefonu aldım.
"Kimse polisi aramıyor," Diyerek Ada'ya yönelik konuştum. Ardından Irmak'a dönerek elindeki vazoyu işaret ettim. "Ve kimse kimsenin kafasını kırmıyor. İndir şunu."
Aklıma gelen şey ne kadar sinirimi bozsa da bulunduğumuz durumun başka bir açıklamasını düşünemiyordum. Ya gerçekten sapıklardı ve eve gizlice girmişlerdi ya da evi aynı anda kiralamıştık. Mümkünse tabii.