AŞEKA ELMALARI

Bazı masallar aslında gerçek hayattır. Ancak bu masal, gerçek kabul edilip herkes tarafından inanılır.

Hikâyenin Aşeka'sı ve Kirli Elma'yı çalmakla suçlanan bir adamın öyküsü...

Babamla her zaman garip bir ilişkim olmuştu.

Babam ve aramızdaki garip dengeli ilişki...

Nefret etmiyordum ama çokta sevme gereği duymuyordum. Varlığı da yokluğu da bana batmıyordu. Hiçbir zaman beni şirketinde çalışmak için zorlamamış, hatta konusunu bile açılmamıştı. Yaptığım doktoraya bir kelime bile laf etmemişti. O hijyenik bir adamdı, bense çıplak ayaklarımla kiri oradan oraya taşırdım.

En garip olan şey ise bunun ikimize de batmayışı olmasıydı. Kısaca ikimizde bu durumdan memnunduk ama çokta bayıldığımız bir yöntem de değildi.

Babam bana hiç güçlü veya güçsüz olduğumu söylememişti ama güçlü olmam için elinden geleni yapmıştı. Sakat kaldığım bir dönem boyunca beni insanlardan uzaklaştırmamıştı, bunun normal olduğunu ve her insanın başına gelebileceğini söylemişti. İnsanlardan korkmamam gerektiğini söyledi ama sakatlığım ile ilgili ne zaman problem olsa beni insanlardan uzaklaştırırdı. Güçsüzlüğümü insanların, özellikle kadın düşmanı erkeklerin görmemesini isterdi.

Ben dengesizdim, babam dengesizdi.

Her iki uç duyguların tam ortasında gerilmiş bir ilişkimiz vardı. İp hiçbir zaman sarsılmamıştı ve böylelikle aramızda bir uçurum olmuyordu. Boşluk vardı ama uçurum daha da genişti.

Birimiz ipin dengesini bozarsa öteki yok olmaya mahkûmdu.

Şimdi ise ayrı kalmadığımız bu yirmi sekiz senede benim bir yabancıya emanet ediyordu ve beni bir gemi yolculuğuna çıkarıyordu. Üstelik bu sıradan bir gemi seyahati değildi.

"Ona güvenebilirsin," dediğinde hiçbir tepki vermedim, bunu zaten dün söylemişti. "Ama ona güvenemezsin," dediğinde de şaşırmadım, bunu zaten biliyordum.