Dişi Kurt | Gerçek ailem

Bebekliğin'den beri teröristlerin elinde büyümüş bir genç kız.

Senelerce her yerde onu arayan ailesi.

Yarbay Ahmet Özçelik
ve kızı
Asena Nazlı Özçelik

Senelerce çektiği işkence ve tecavüzler'in bir affı olucak mı?

Seneler sonra bulduğu ailesi onu yanında ki çocuklarıyla kabul edicek mi?

Yarbay Ahmet Özçelik senelerdir aradığı kızını terör örgütün'de gördüğün'de ne tepki vericek?

Kabul edilecek mi?

Başlangıç mı?
Son mu?

--------------------------------------------------

Kışın ortasında saat neredeyse bir olmuşken elinden tuttuğum 5 yaşındaki oğlumla koca ormanda kayıp olmuştuk.

Üstelikte karnımdaki kızım bize hiç de destek olmuyor, neredeyse 9 aylık olduğu için çıkmak istiyordu.

"Anne çok üşüyoyum" oğluma döndü korku dolu bakışlarım. Elini daha sıkı kavradım. "Dayan oğlum az kaldı" kalmamıştı.

Nerede olduğumu biliyordum, ya nereye gittiği mi?
Her an bı yerden biri çıkabilir ve beni Avcı'ya götürebilirdi. Para için. Para için hepimizi öldürtebilirdi.

Sancım iyiden iyiye artıyor ve canım çok yanıyordu.
"Biraz oturalım oğlum" diyip oturdum dondurucu soğukta ki karın üstüne. Üstümdeki ince 'kıyafet' parçası ne beni ne de oğlumu ısıtmıyor du ve benim elimden de hiç birşey gelmiyor du.

Ve bı acı hissettim. Siktir. Başlıyordu. Kızım geliyordu. Peki ben buna hazır mıydım?

Gecenin ayazında yanımdaki oğlumla resmen doğum yapmamak için nefes dahi almıyor'dum fakat işe yaramıyor'du. Ağzımdan tiz bir çığlık çıktı ve sessiz geceye karıştı. Bana korkuyla bakan oğlumu bile umursama fırsatım olmadan kendimi çıkmak için çabalayan kızıma verdim. Benim kızıma. Elimden hiç bişey gelmedi. Kimse de yardım etmedi zaten.