Zemheri

Laurent Hastanesi'nde o gece iki kız bebek dünyaya geldi.

Bir aile sevinçten gözyaşlarına boğulmuştu; mutlulukları taşmış, koridorlara kadar yayılmıştı.

Diğer aile ise, kızları olduğu için sessiz bir hüzne gömülmüştü. İşte o hüzün, zamanla dallanıp budaklanacak ve kimsenin önleyemeyeceği bir felakete dönüşecekti.

Ve o an, başka bir yerde Alkım vardı.
Alkım Laurent.

Onun içinde yalnızca öfke vardı. Ne keder, ne acı... sadece ateş gibi yanan bir öfke.