Aşk Ve Nefret Arasında

Rüzgar
sertti bu gece… Keskin bir kılıç gibi dokunduğu yeri yarıp geçiyordu
adeta. Henüz eskileri erimeden gece boyu durmadan yağan karı çöldeki
dalgalara çevirmişti. Beyaz dalgalar uçsuz bucaksız arazileri boylu
boyunca örtmüştü. İnsanı içine çeken ölümcül bir büyüye sahipti bu
dalgalar. Üzerine yatıp huzurlu bir ölüme uyumak.

Ama yürümeliydi Nami Sol … Büyüye kapılmadan, adımlarını ve kararlılığını gevşetmeden sadece yürümeliydi.

Acımasızca
kestiği saçları artık ensesini ve boynunu örtmediği için montunun
yakasını kaldırıp, ince atkısını soğuğa karşı desteklemeye çalıştı.
Yine de fayda etmedi. Küfürler yağdırdı kendine, bu saatte, henüz
tembel güneş bile dünyayı aydınlatmaya tenezzül etmemiş şafak vaktinde
gitmek de nerden çıkmıştı.

“Hayır..” dedi, sonra “Başka zaman olmazdı.” … “Olmazdı.” Diye tekrarladı..

Beyaz
dünyayı seyretmekten vazgeçip önüne bakıp emin adımlarla yürümeye
devam etti. Beyazın büyüsü kendisini sarsa da dün gece giydiği
gelinliğinin beyazı aklına gel