Η Άννα μεγάλωσε σε ένα σπίτι που δεν ήταν ποτέ πραγματικό καταφύγιο. Η σιωπή έκρυβε φόβο, τα λόγια πλήγωναν και η αγάπη έμοιαζε με απειλή. Στα δεκαοχτώ της, το μόνο μέρος που μπορούσε να αναπνεύσει ήταν το δωμάτιό της. Ώσπου εμφανίστηκε ο Άλεξ.
Ένα αγόρι με δικά του τραύματα, που δεν την πίεσε ποτέ. Της έδωσε χρόνο, χώρο και εκείνο το βλέμμα που έλεγε: "είμαι εδώ, αν θες να μείνεις." Μαζί του έμαθε να εμπιστεύεται, να μιλάει, να νιώθει.
Όταν το παρελθόν αρνήθηκε να τους αφήσει ήσυχους, εκείνη πάλεψε για πρώτη φορά, όχι μόνο για τον εαυτό της αλλά και για εκείνον.
Μια ιστορία για το πώς δύο πληγωμένες ψυχές μπορούν να χτίσουν μια αγάπη πιο δυνατή από τον φόβο. Και πώς, μερικές φορές, το μόνο που χρειάζεται για να σωθείς... είναι κάποιος να μείνει.
"Είσαι παρθένα?"ρωτάει με απόλυτη περιέργεια στη φωνή του μα εγώ αρκούμαι στο να αφήσω ένα γελακι και να το κοιτάξω πονηρά
"Γιατί δεν έρχεσαι να μάθεις?"σηκώνω το φρύδι μου και αυτός μισοκλείνει τα μάτια του κοιτώντας με έντονα
Περπατάω με αργό βηματισμό ως που φτάνω μπροστά του,στηρίζομαι στο γυάλινο κάγκελο με τα δυο μου χέρια δεξιά και αριστερά του εγκλωβίζοντας τον
"Γιατί δεν κάνεις τα πόδια μου να τρέμουν?"σηκώνομαι στις μύτες των ποδιών μου για να φτάσω μπροστά από τα χείλη του να του ψυθιρίσω αισθησιακά
Δαγκώνει τα χείλη του κοιτάζοντας μια εμένα και μια τα μάτια μου καθώς κάνω και εγώ το ίδιο
Πετάει πίσω του τσιγάρο και με γρήγορες κινήσεις με πιάνει από το σβέρκο φέρνοντας με χιλιοστά μακριά από τα χείλη του.Απο την απότομη κίνηση του έβαλα τα χέρια μου στο στέρνο του κάτι που δεν έμεινε απαρατήρητο από αυτόν
"Μη με προκαλείς Μελίνα,δεν θα περπατάς για μέρες"γρυλίζει πάνω στα χείλη μου κοιτώντας με έντονα στα μάτια
"Σε προκαλώ Κριστιάνο"αφήνω ένα γελάκι που μου κόβεται κατευθείαν με τα χείλη να επιτίθονται βίαια στα δικά μου
Μία εκδίκηση από ένα μακρύ παρελθόν εμφανί