
Öfke, pişmanlık ve korku. Bir anlık öfkeyle yapılan hata, hatanın farkına varınca gelen pişmanlık, hatayı idrak edince korku. bunlar dakikalar içinde yaşanırdı. Hızlı adımlar atıyor, hızlı nefesler alıyordu. Arkasına bakmadan duramıyor sürekli kara batıp çıkıyordu. Her kara batıp düştüğünde yerden destek alarak kalkıyor elindeki kan karı kırmızı kanla kirletiyordu. Yine arkasına baktığı an bir bedene çarptı. Çarpmanın etkisiyle yere düşmüş kanlı ellerle yerden destek alarak geriye geriye gidiyordu. Çarptığı bedenin sahibine bakarken fazlasıyla inceliyordu. Yanardağın volkanlarından almış kızıl saçları, topraktan alınmış kahverengi gözleri vardı. Korku ve panikle kadını inceliyordu. Kadın yere çöküp kendisine çarpan 17 yaşlarda olan gence baktı. Onu dakikalardır izliyordu. Elini uzattı ve tutmasını bekledi. Bu çocukta bir şeyler seziyor ve görüyordu. Biliyordu geleceğin kıyametin bu çocuk yararatacaktı, görüyordu. Dayanamadı ve bu soğuk esen sessizliği kadın bozdu. "Uzatılan eli geri mi iteceksin?" "Sana nasıl güveneceğim?" aldığı hızlı cevapla gülümsedi "Ben senin dönüm noktanım. Ben senin kurtarıcınım Duman." tekrardan elini uzattı. Duman bir arkasına baktı uzun uzun. Sonra kendisine uzatılan ele. Uzatılan eli tuttu, hayatının değişeceğini bile bile o eli tuttu ve ayağa kalktı.All Rights Reserved
1 part