~SESSİZ KALBİN GÖREVİ~

Akif'in dediği şeyle kalbim sıkışmaya başladı,

Akif: ne duruyorsun Bartu? Annenin katili tam karşında, intikamını alsana.

Ne diyordu bu adam? Ben bartu'nun annesini öldürmemiştim ki, ama bunun bı önemi yokmuş gibi Bartu'nun üstüme doğru koşar adımlarla gelmeye başladı, bense olayların şokunu daha atlatamamışken yanağıma yediğim yumrukla yere düştüm.

Bartu beni düşürdüğünde üstüme çıktı ve bütün ağırlığını üstüme vererek yüzümü acımasız bir şekilde yumruklamaya başladı, etrafımın döndüğünü, gözümün önünün bulanıklaştığını fark ettim. Vücudumu dahi kıpırtatamıyordum, ağzımın kenarından ve burnumun sağ tarafından akan sıvı bir şey hissettim bir an. Kan...

Bartu yüzümü yumruklamayı bıraktığında, cebinden çıkardığı kelebeği art arda kalbimin üstüne saplamaya başladı... Vücudum uyuşuyor, gözüm kararmaya başlamıştı, Bartu bilmem kaç defa kalbine kelebeği sapladığı da üstümden kalktı ve karnımın üstüne ve kelebeği sapladığı kalbimin üzerine tekme attı. Beynimin çürüdüğünü ve vücuduma hiç bir şey hissettiremediğini anladım. Benim hayatım burda bittmişti daha hiçbirşeyin cevabını almadan, bartuyu normale çeviremeden ölücektim...

Ya nilsu ona napıcaklardı. Onudamı öldürüceklerdi.

Beynim sadece bunları düşündü bir müttet ama bir an sadece kulağımın işittiği şeyle gözlerim tamamen karardı o duyduğum son ses bartu'nun sesiydi.

Bartu: Senin bu dünyada yaşmamın bir nedeni kalmadı... Sana iyi gebermeler.

Ardından bir zafer kahkasıyla gözlerim tamamen kapandı...

Kitabımı okur musun?
Belki bir şans verirsin...