Yeni Başlangıç
Babam öldüğünde, zaman durmuştu.
Ama kimse durmadı benimle birlikte. Ne saatler, ne günler, ne insanlar. Herkes devam etti. Ben hariç. Sanki bütün dünya yürümeye devam ederken, ben kaldırımın kenarında, bir çatlaktan içeri düşmüştüm.
Valizimi sıkıca kavradım. Eski, yıpranmış sapı elimde iz bıraktı. Soğuk hava, tenime değil, içime değdi sanki. Yeni bir şehre, yeni bir okula, yeni bir hayata gelmiştim. Ama hiçbir şey "yeni" değildi. Her şey, sadece yabancıydı.
Okulun bahçesine adım attığımda rüzgar saçlarımı savurdu. Etraftaki çocukların kahkahaları, bana ait olmayan bir dünyadan yankılanıyordu. Omzumda taşıdığım geçmişim, okul çantasından daha ağırdı. Babamın yokluğu gibi...
> "Yeni okul, yeni insanlar, eski acılar."