Gölge Ağıtı

"Bazı şehirler unutmaz.
Bazı yaralar geçmez.
Ve bazı sessizlikler, sandığından çok daha gürültülüdür."

Ayzem uzun zamandır alıştığını sandığı hayatının duvarları arasında sessizce yürüyordu. Babasının bıraktığı karanlık mirastan kaçtığını sanarken, aslında hep peşinden sürüklüyordu.
Bu şehir, onun gibi unutmayanlarla doluydu.
Unutulmuş sokaklarda yankılanan eski adımlar, silinmemiş izler, kapanmamış hesaplar vardı.
Ve geceler... Geceler hep başka türlü konuşurdu.

Bir yabancının bakışı bazen bir kapıyı aralar.
Bazen bir ses, geçmişin zincirini kırar.
Ve bazen en büyük savaş, insanın kendi içinde başlar.

İhanet, kayıp, kan...
Ama en çok sessizlik.

Her adımı karanlığa daha çok yaklaştırırken, kimse Ayzem'e şu soruyu sormuyordu:
"Kimi kurtarmaya çalışıyorsun? Başkalarını mı, yoksa kendini mi?"

Bu şehir, artık sessiz kalmayacak.
Ve bazı borçlar... Kanla ödenir.