ne güzel duygudur insanın şiir kusması...

HİÇ KİMSE Ben hiç kimseyi sevmezken
Hiç kimse olabilmektir gerçek olan gözbebeklerimde
Hiç kimse yalnızlığıdır payıma düşen
Hiç kimse bir anlam ifade etmez sözcüklerimde
Hiç kimsedir gece yarısı kapıma gelen
Hiç kimsedir beni özleyen
Karıncalar toplanır sensizliklerime
Hiç kimsedir gözlerimde yaş olup, yanaklarımı deşen

Donuk bir acıdır hiç kimse
Yorgun düşmektir seni izlerken
Hiç kimse, ağlayandır bir sokak lambasının altında
Hiç kimse olur bakışlarım seni özlerken
Anlamak zordur hiç kimsenin boşluğunu
Hiç kimse bir uçurum boşluğu olmaktır aslında
Hiç kimsesiz kalmamıştım böyle uzun zamandır
Hiç kimse geri dönmez ve hiç kimse bilmez beni
Sanki bir hiç kimseymiş gibi
Ellerimi böyle yalnız bıraktığında
Hiç kimse gidermeyecek sensizliğimi