Bir Hayat Yeter Bize

Çikolatalı sütümden son bir fırt daha çekip bahçedeki çöp kutusuna attım.Belki de hastalık sürecinde beni ayakta tutan şey çikolatalı süttü.

Epilepsi hastasıydım ve 2 ayda bir kontrole gelmem gerekiyordu.Şu an olduğu gibi.Bu kontroller benim için rutin bir iş haline gelmişti.Artık annem beni bakkala yollar gibi hastaneye yolluyordu.

Kulaklarımı yeni bir ambulans sesi doldurdu.Ardından hemşirelerin bağırışları...

"Çok kan kaybetmiş."

"0rh- kanı nereden bulacağız?"

"Ameliyathaneyi hazırlayın!"

"0rh- kanı olan?"

0rh- kan grubu bildiğim kadarıyla bulunması en zor kan grubuydu.Ve ilginçtir ki benim de kan grubum 0rh- ti.

Ambulans aracının olduğu yere doğru tekrar baktım.Çok zor bir seçim değildi aslında.Ya eve gidip Teen Wolf'un yeni bölümlerine bakacaktım ya da kan verecektim.

Etrafımdaki koşuşturan insanlar bana çarpmaya başlayınca ben de hemşirelerin olduğu tarafa doğru ilerledim.

"Ben kan verebilirim."