Ağıt Yakan Gecenin Gündüzü

Yüzyıllar önce, savaş acı çanlarını çaldı.

Zulüm, her bir kapıya tek tek dayandı. Korku, göğüs kafesleri delerek yürekleri paramparça etti.Ölümler, masum ruhları yaraladı.

Barış içinde yaşayan iki krallıkta kral Aaron'un tahta geçmesiyle darmadağın oldu. İnsanlar köle edildi. Ruhlarına bu uğurda veda eden insanların kanları toprakta kurudu.

Geri kalanlar ise, tek bir şey istiyordu. Bu istek titrek bir ürlekliği kalplere armağan ediyor, ardından hırs ve nefreti vücutlara yayıyordu. Bu istekleri, intikamdan başka bir şey değildi. Ve onlar, istediklerini almadan pes etmeyeceklerdi. İntikam ateşi Aaron'u ve halkını yakıp yıkmadan durmayacaklardı.

Ama... Gözardı ettikleri bir şey vardı, kral Aaron'un halkıda kan dökmüş, zulüm görmüştü. İntikam isteyen halkın karşısında onlarda karşılık vermeden durmayacak ve sonuna kadar kendilerini savunacaklardı.

Bir gün, buna bir son vermek için gökyüzünden bir işaret verildi. Bu işaret barışın, adaletin ve eşitliğin ışığıydı.

Ve her ışık, kalplere aydınlık getirmezdi.

***

Karanlıkta kalan her bir ruh'tan aynı ses yankılandı, bu uğursuz ses, madalyonun iki yüzeyinde geleceği hapsetti.

🌙

Kral'ın kalbi, diz çöktüğü melodiyle çarpar.
Eşsiz olan sustuğunda;
Cellatlar baltasını indirir,
Semada bir kırılma yeri göğü inletir,
Kötü olan ebedi sonsuzluğa uzanır,
İyi olan, ebedi olana itaat eder.
Ve kraliçe, yenilir aşkına bir kez daha,
Güneş ile ay aynı hizaya varınca.

Kitabın bütün hakları şahsıma aittir. Çalıntı veya haklarıma yapılan bir ihlal gereğinde işlem başlatılacaktır.