Siz ''Benim de hiç sorunum yok. Her şey mükemmel, güllük gülistanlık'' diyen birisini gördünüz mü? Kime sorsanız derdi sıkıntısı başından aşkındır. Neden peki?
Hepimizin sorunları var bir türlü tatmin olamayan duyguları var. Kimimizin geçim sıkıntısı, kimimizin okul sıkıntısı, kimimizin ailevi sıkıntıları gibi gibi gibi... Listemiz kabarık vesselam. Sorunu olmayan, yaşamdan şikayetçi olmayan yok. 4 mevsim, 12 ay, 52 hafta, 365 gün... Geçen her salise, her saniye, her dakika birbirinden farklı dertle geçiyor. Süpürüp gidiyor vaktimizi beyhudeye.
Ey kardeşim! Sanma ki tek cefakar sensin, şu fani dünya da yalnızsın. Bu yazılar senin rehberin olur bir bakarsın ki mutluluğa dikey geçiş yapmışsın. Kendi dünyanda bir başına sıkıntılarını atlatmaya çabalamayı bir kenara bırak. Her şeyi tek çözmeye, olduğun yerde debelenip durmaya son ver. Gel yanaş şöyle. Tut bir ucundan kitabımın. Sadece bir adımın yeter, sadece BİR ADIM. Bakmışsın ki yazılarım sana koşarak gelmiş. Sana arkadaş olmuş, dost olmuş, kardeş olmuş, sırdaş olmuş.
Velhasılı kelam, müstakbel dert ortağım. Benimle dertleşmeye hazırsan şayet okuduğun satır aralarında beni bulabilirsin. Unutma ki ben hep seni bekliyor olacağım. Biiznillah ben BURADAYIM ✋
Diğer hastalarımı kontrol edip abim yanına aşağı indim. Beraber çardağa oturup çayımızı yudumluyorduk.
" Gördün mü?"
" Evet"
" Konuştun mu?" dediğinde derince yutkundum bakışlarımı çekerken.
" Sana daha önce de söyledim yok öyle biri."
" Seviyor seni."
" Seven insan kırıp gitmez." dediğimde haklı olduğumu biliyordu her zaman.
" Seven insan mecbursa bırakır."
" Şu konuyu konuşmayalım"
" Hâlâ affetmedin değil mi? Dönmesine rağmen?" dediğinde abim bugün yine beni anlamıştı.
" Dönse bile affetmem."
" Dönse affetmem diyorsun da adı geçince gözlerin doluyor be çocuk..." diyen abim ile dolu olan gözlerimi kırpıştırdım.