Ayris:Düşman Krallıklar Taekook

"Ayris, sence mutlu son var mıdır?"

"Hmm... Bence vardır, cennetim." dedi ve o cennetten bir parça gibi olan gülüşünü sundu. "Ama imkânsız da vardır."

"Annem hep imkânsız masalları anlatır."

Kaşlarımı çattım ve uzandığım yerden kalktım. "Nasıl yani, bizim hikâyemiz imkânsız mı, Ayris?" dedim. Gözlerim dolmuştu.

Ayris kaşlarını çattı.
"Ne alakası var, cennetten parçam? Sadece annem diyor işte."

Sonra bana acı bir tebessüm sundu. "Ağlama." deyip ellerini yanaklarıma koydu. O an ağladığımı anladım.

Sesim titredi. "Olmasın Ayris... Lütfen... Ben sensiz yaşayamam ki..."

Gözlerinden yaşlar aktı. Keşke akmasaydı... Kıyamam ki canımdan parçaya... Olmayacak nefesim, her şeyim, bana cenneti kanıtlayanım...

"Söz veriyorum."

Sizce imkânsızlıklar olur mu?