"Bazı çiçekler zamanında açmaz, bazı vedalar ise hiçbir mevsime sığmaz."
"Bu çiçeği beraber almıştık. Çok sabırsızdın; bir an önce büyüsün istiyordun. Fakat büyüdüğünü göremeden bırakıp gittin... Bıraktın beni. Sen yaşarken açmayan çiçeğin, toprağında hayat buldu. Ben ise, kardeşim... Senden sonra açamadım. Soldum, gittim."
Gidenin arkasından ışığı sönen bir ev... Mevsimlerden kış; dondurucu bir soğuk... Fakat en soğuk yer, kalpti.
Konuşmak yerine susmayı tercih edenlerin, içimize atılan toprakların filizlendiği yer burası.
Ve belki sen de, bu satırlarda sustuklarını okuyacaksın.
Hedefleri için gözünü karartmış olan Alin, bir yıl daha sınava çalışma kararı alır. Her şeyi bir kenara bırakmış, yalnızca derslerine odaklanmışken, kütüphanede tanıştığı bir adamla sınırlarını koruyacak mı yoksa yıkacak mıydı?
•
Arkamı döndüm ve apartmanın girişine doğru ilerledim. Kapıyı açmak için bir hamle yapacakken sesini duydum. "Alin!"
Omzumun üzerinde ona baktım. Dudaklarındaki o güzel kıvrılma görülmeye değerdi. "Sevgilim veya bir flörtüm olursa, bu yalnızca sen olursun."