BANA KALAN BEN

"Birini gerçekten tanımak istiyorsan sadece zamana bırak. Uzun sürer ama zaman, her gerçeği tek tek açıklığa kavuşturur.
Bazen herkes seni tanıdığını sanar ama sen bile kendini unutmuşsundur. Güldüğünde herkes seni mutlu sanar ama gülümsemek belki de senin için bir savunma tekniğidir. Ben kötü biri değildim. Ama herkes beni öyle gördü. Çünkü suskunluğumu kibir, kalbimi ise oyun sanmışlardı. Her şey yolundaymış gibi yapan bir kız çocuğu ve onun içindeki çöküşü kimsenin göremediği bir dünya. Güçlü olmak, bazen en büyük yalnızlıktır aslında. Onlara kalbimi verdim fakat elleriyle parçaladılar. Artık bir şeyi çok net biliyorum. İnsan, en çok "yanındayım" diyenlerden yara alırmış. Her şey gerçek gibiydi güldük eğlendik. Fakat ihanet en beklemediğin anda geldi. Yine de hayatın bu acımasızlığı gelip geçiyor. Fakat her şey düzeldiğinde ve geriye dönüp baktığında, 'iyi ki bu noktaya geldim ve başardım' demek yerine 'keşke böyle olmasaydı' derseniz eğer. Demektir ki anlatacak çok anınız var.
Bir gün biri gelir ve seni senden alıp söker. Aşk derler buna sen ise kendinden bir parça daha eksilirsin. Ben öyle çok büyük şeyler yaşamadım ama yaşadığım tüm olaylar kalbime dokundu. Şimdi kendimi toparlarken, ardımda bıraktıklarımı yazıya döküyorum. Çünkü bazı duygular, sadece yazıya döküldüğünde hafifler.