KALPSİZ GİBİ

Kapının çarpma sesiyle irkilerek uyandım. Olduğum yeri hatırlamaya çalışırken ayak sesleri bana doğru geliyordu.

Her yer olduğu gibi duruyordu. Masanın üstünde duran pastanın mumu bitmişti.

Yanımda ki boşluk çöktüğünde o tarafa bakmadım. Ama yayılan koku bazı şeyleri açıklıyordu.

"Olmuyor Cemre, Yapamıyorum..."

"Ne olmuyor?" diye sordum onun aksine sakin bir halde.

"Onu sevmeyi bırakamıyorum."

Aldığım nefes sanki bir bıçak gibi boğazıma saplanmıştı. Gerçeği biliyordum ama sanki bugün bunu duymak en sevdiğim şarkının artık bana acı vermesi gibiydi.

Başımı koltuğa yasladım. Gözlerimi kapatırken bir kaç damlanın aşağı süzüldüğünü hissettim. Ve ardından omzumda bir ağırlık.

Ve o gece anladım. Ben kalbi başkasında olan bir adama aşık olmuştum...