NOCTURNE BLAZE (gxg)

Bu karanlık ve ıssız geceye rağmen herkesi kandırabilecek bir sıcaklığa hakim olan bu evde belki de korkudan titremem gerekiyordu, belki de şu an koşarak uzaklaşmalıydım ama yapmıyor, yapamıyordum. Lanet olası 6. hissim kalbimin gümbür gümbür atmasına rağmen herşeyin yolunda olduğunu ısrarla tekrarlıyordu.

O şerefsizin yanından çekilip önümde durdu. Uzun kemikli eli çenemi yumuşakça kavradı.
''Korkma. Sana bir şey yapmayacağım. İşim onunla.'' Gözleri ile yerde baygınca yatan pisliği gösterdi. Gözlerim oradayken saçlarımda hissettiğim parmaklarla gözlerimi yeniden ona çevirdim. Eli hâlâ çenemdeyken diğer eliyle sol perçemlerimi kulağımın arkasına sıkıştırdı ve ruhumun derinliklerine bakıyormuş gibi bakmaya devam etti. ''Telefonunu ver.'' Emir kipi ile söylediklerine kaşlarımı çattım. Yüzümdeki 'neden?' sorusunu cevaplamadan bakmaya devam etti. Sonunda dayanamayıp telefonu arka cebimden çıkarıp verdim. Büyük ihtimalle bir şeyleri konrtol edecekti ama bildiği gibi hiç bir şeyle alakam yoktu.

6 kişi olduğumuz odada aniden çalan telefon ile buz kestim. Herşeye tırsan birisiydim belli etmesem de. Cebinden çıkardığı telefonuyla gelen aramayı redd ettiğinde erkandakı numara bana aitti. Bana kendi numarasını kaydetmişti.

''Aşağıda taksi bekliyor. Gitmen gerek. Annene benimle olduğunu söyleyeceğim.'' Söyledikleriyle büyük bir şoka girdiğimin belirtisi olarak ağzım açık kaldı. NE?!