Sonsuza Kadar

"Hareket etmiyor,neden hareket etmiyor?" Bana sarılmış olan kardeşime baktım. Yüzünü göremiyordum. Hiç hareket etmiyordu. Lütfen birşey olmamış olsun...

"Bekle bakıcam" dedi Araz abim ve arkama ilerledi. Ufak bir kıkırtı çıkardı.
"Ne oldu?" Diye sordum endişeyle. Hâlâ cevap vermiyordu.

"Noldu söylesene?Birşey mi oldu? Neden hareket etmiyor?"

" Şşş sessiz olun, uyumuş" dedi sonda mutlulukla. Derin bir oh çektim. Birşey oldu sanmıştım... Olayın ciddiyetini sonradan kavradım.

Bir dakika NE?

Uyudu mu?

Nasıl ya?

Günlerdir uyuyamayan kardeşim omzumda mı uyudu?

Gerçekten mi?

Bana güvendi mi?

İçimi bir huzur kapladı. Daha önce hiç olmadığı kadar huzurla doldum. İnanması bile güç geliyordu. Kafamı çevirdim ve arabanın içinden bize bakan Alp abime baktım... Ki

Gözlerinde anlayamadığım bir sürü duygu vardı. Özlem, mutluluk, huzur, hüzün...

Bunların hepsi bir arada nasıl mı olur? Alp abimde oluyordu. Kardeşimi hiç şüphesiz hepimizden çok seviyordu. Onun Gökçe'yi sırf denemek için önyargı ile yaklaştığını hepimiz biliyorduk. Gökçe'nin onu sevmediğini düşünüyordu. Ne kadar üzüldüğünü hepimiz fark ediyorduk. Sanırım artık aralarını düzeltme vakti geldi. Hadi bitirelim bu işi.