Story cover for GÖLGEDE KALAN GÜNEŞ  [+18] by figen_Baktemur
GÖLGEDE KALAN GÜNEŞ [+18]
  • WpView
    Reads 290
  • WpVote
    Votes 247
  • WpPart
    Parts 10
  • WpView
    Reads 290
  • WpVote
    Votes 247
  • WpPart
    Parts 10
Ongoing, First published Aug 15
Mature
1 new part
Bir kız düşünün ikizinin ölümünü iş başındayken öğrenip katilini o saniye öldüren.ve aynı gece bir notla katile gidilicek yolun 1 yıllık bir işbirliği olduğunu öğrenen


Silah sesleri durmak bilemez bir hal aldığı zaman suskunluklar sona ericek ve roller değişicek.gerilim ve gizem dolu bir yola hazırmısın.
O halde ölümlere ve anka kuşunun  küllerini üzerine dökmesine izin ver ki  yeniden doğmak için bir şansın olsun.
All Rights Reserved
Sign up to add GÖLGEDE KALAN GÜNEŞ [+18] to your library and receive updates
or
Content Guidelines
You may also like
YARALASAR(Kitap Oldu) by Maral_Atmc6
56 parts Ongoing
"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.
《FİNAL》Kehribar Lisesi  by DidemOztepe
10 parts Complete
İlk on bölüm harici yayında değildir. Bölümlerin kalanını Dream'dan okuyabilirsiniz. "Kalbi atan tek kişi olarak, fazla ses çıkartıyorsun." diyerek gülümsedi Adin, yanına gittiğimde, daha bir kaç saat önce sinirden kuduran o değilmiş gibi. Bense sadece yutkunarak önce ona, sonra etrafa baktım. "Ne oldu? O koca dilini yuttun sanırım?" "Gülümsemene alışık değilim malum." dediğimde daha da genişledi gülümsemesi. "Kan gördüğüm zaman hep mutlu olurum." diyerek eliyle belimden tutup beni kendisine çekti. Görünüşe göre bahsettiği kan benimkiydi. Acaba Dora'nın çığlık atma dediği yer için tam şu an uygun olur muydu? "Çığlık mı? Ama ayıp." Tam kulağımın dibindeydi Adin'in dudakları. "Bunun için daha sonra ödeşebiliriz. Bir kaç saat sonra sen de kan gördüğünde benim kadar mutlu olacaksın çünkü." diye fısıldadiktan sonra kolye benimle bütünleştiğinde hissettiğim acının aynısını hissettim bir anda. Gözlerim kapanmaya başlarken, düşmek üzere olan boynumdan tutup beni yere yatırdı Adin. Daha sonra boynumdan sızan kanın tam altımdaki platformu yavaşça doldurduğunu gördüm. Kanlar platformdaki tek yerde birleştiğinde Adin birkaç adım geri çekildi ve platformda bir ışık patlaması yaşandı. Bu sırada karanlıktan büyük bir maç kazanılmışçasına galibiyetin sevincine benzer sesler yükseldi. Kazanan tam olarak kimdi, henüz bilmiyordum.
Gözler Aynı Sen-Gerçek Ailem by Yazmaperileri
31 parts Ongoing
Yağmurdan kaçarken doluya yakalanmak nedir bilir misiniz? Ezgi biliyordu. Hayatını zindana çeviren üvey babasından kaçtığı bir gecede, onu bu hayata tutsak eden adamla karşılaşmayı beklemiyordu. Bilseydi o adamla karşılaşacağını, yine kaçar mıydı o ödül töreninden? Onunla yüzleşecek cesareti bulur muydu? Yine de her şey için çok geçti. Bir karanlık gecede, İki lacivert göz kesişmişti. Biri nefretle diğeri ise yabancı gibi bakarken daha da acıtmıştı gerçekler. Asaf Kandemir tanımamıştı kızını. Ona nefretle bakan gözlerin ardında yatan anlamı görememişti. İki silah sesi duyulmuştu sonrasında sokakta. Yere düşmüştü kızın bedeni, sokak lambasının altına. O lamba bile kızın kimliğini aydınlatamamıştı. Eğer bilseydi o sokağa girince hayatının değişeceğini, geçmezdi o sokağın önünden belki. Atmazdı adımını. Ama geçmişti iş işten. Birçok şey gibi buna da geç kalınmıştı.. --- Hikayeden Kesit --- 15 yıldır, nefret ederek büyüdüğüm bu adam, bir kaç gün içerisinde bütün dengemin şaşmasına neden oldu. İçimde filizlenen, baba hayaliyle yanıp tutuşan çocuk, yine terk edilmenin verdiği kırıklıkla ağladı. Ağladı ağlamasına ama sesini duyan olmadı. Karşımda, acımasızca bakan lacivert gözleri her şeyi açıklıyordu. Onun gözünde bir hiçtim ben. Koca bir boşluk. Hikayesinde bir yerim yoktu. O ise benim hikayemin büyük bir kısmını oluşturuyordu. - Sözler hayli çıkmazlarda, Söz ver haydi sen.🎶 Dün birini gördüm yolda, Gözler aynı sen.🎶 Bizler aynı kalmadık ki, Hayat değişirken.🎶 Ben birini sevdim ama, Gözler aynı sen 🎶 Hikayenin şarkısı: Gözler Aynı sen-Yaşar
You may also like
Slide 1 of 10
YARALASAR(Kitap Oldu) cover
ÇEVRİMİÇİ  cover
şafak vakti  cover
《FİNAL》Kehribar Lisesi  cover
ASYA cover
Cariye'nin İkinci Hayatı cover
DƏLİXANA cover
KATİL cover
Gözler Aynı Sen-Gerçek Ailem cover
Kötü Çocuk I & II cover

YARALASAR(Kitap Oldu)

56 parts Ongoing

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.