yeşil gözlüm

"Ben derya"dedim hafif bir gülümseme ile gözleri bir suratıma bir de uzattığım ele bakıyordu ben dursam dilim durmaz dilim
"dilsiz misin yoksa temas mi sevmezsin anlamadım ona göre hareket edeyim" dedim yüzümdeki tebessümü büyütebileceğim kadar. Tekrardan elime ve bana bakıp iyice bana döndü ve elimi sıktı
"kerem"dedi yüzünde istemsiz bir gülüş vardı ama olsun yinede gülmüştü gözlerine baktım gözlerinin yeşili öyle güzeldi ki hem nefesim oluyor hem de nefesimi kesiyordu, nasıl bir paradoksa girmiştim? elim hala onun elindeyken gözlerine tekrar baktım dudaklarım haraket etti
"gözlerin... çok güzel... yem yeşil aynı ormanlar gibi ama bir o kadar da parlıyor sanki güneş gibi..."

"seninkilerde güzel..... eh gözükara olmak her askere nasip değil" diyip ellerimizi ayırdı.Espri ile biraz alay etmişti, olsun böylede güzeldi kalbim söylediği her kelimede daha hızlı atıyordu ilk operasyonumda böyle hissetmezken bu yeşil gözlerde beni alıkoyan ne vardı?
tekrar konuştum keşke dilimi eşek arıları soksaydı da insanları bu kadar sık boğaz etmeseydim.
"keşke 7 dakikam olsan..."dedim o 7 dakikaya tutunuyordum o 7 dakika umarım onun gözleri ile geçerdi ben böyle düşünüyordum ama o benim cümlelerimden hiç bir şey anlamış olucak ki sadece gözlerime şaşkınca baktı.
O bilmesede olur benim yedi dakikamın birinde bu adam olmazsa hakkımı helal etmezdim...