Kanlı Kuklalar

KANLI KUKLALAR

Kalbin her atışı, benim ellerimle örülen bir tuzak; her kurban, iplerimle dans eden bir kukla. Ruhlarının derinliklerinden yükselen çığlıkları, sessiz bir hazla dinliyorum. Onları seçerken ritmi hissediyorum; yasın melodisi, benim yarattığım bu gizemli oyunun en güzel nakaratı. Her adımda iplerimi daha sıkı çekiyorum, içlerindeki gerçeği fısıldayarak onları sonsuz bir labirente sürüklüyorum. Bu benim eserim, ve her kukla, hikâyemin bir parçası olacak.

Her bir kuklayı özenle seçiyorum, iplerimi onların zayıf noktalarına dolarken kalplerinin son atışlarını dinliyorum. Karanlıkta bir maestro gibi hareket ediyorum; ritim, benim nefesimle hızlanıyor, yasın melodisi her kurbanın düşüşüyle daha da derinleşiyor. Onların ruhlarındaki çatlakları bulup oraya sızıyorum, gerçeği fısıldayarak zihinlerini ele geçiriyorum. Bu labirent benim sanatım; her dönüşte bir tuzak, her gölgede bir sır. Kuklalarım, hikâyemin canlı kanıtları; ve ben, bu oyunun bitmesini asla istemeyen tek oyuncuyum.

Sahne benim, sahne Kuklanın.

Her kuklanın bir yöneticisi vardır, vardır bir bağları...