Back to Mullingar - A One Direction Fanfiction.

'Geloven in dingen waarvan je denkt dat ze nooit gebeuren is moeilijk. Maar hopen kan altijd. Tenminste, daar ben ik zelf van overtuigd. Sommige mensen geloven alleen in dingen waarvan ze weten dat ze gebeuren. Maar waarom leef je dan? Ik bedoel, het leven is toch niet leuk als alles waarvan je toch al weet dat het gaat gebeuren op je pad komt? Een beetje spanning hoort erbij, dat is goed voor je. '

Het verhaal hierboven is verzonnen door mijn opa. In de tijden dat ik het moeilijk had, was hij degene die zei: 'Je moet geloven en hopen, daardoor wordt het leven veel leuker.' Sinds hij is overleden, heb ik geen steun meer van hem, en dus zoek ik die steun bij mezelf. Dat lukt niet altijd. Het leven is hard, en daarmee moeten wij leven. Gelukkig heb ik dan mijn beste vriend, die altijd naar me wil en zou luisteren.

Noahlynn Brads, ook wel Noah genoemd, is 16 jaar en woont in Mullingar. Ze is redelijk tevreden met zichzelf maar mist één ding. Liefde. Echt liefde. Ze heeft liefde gevoeld. Twee keer. Maar allebei die keren zijn in rook op gegaan. De eerste keer dat ze echt liefde voelde was wanneer ze met haar opa was. Altijd al was ze met haar opa, voelde ze de warmte die hij haar altijd gaf. Een jaar geleden overleed hij, en Noah is er nog steeds niet overheen. Ze heeft steun nodig bij degene die haar ook liefde gaf. Niall. Haar beste vriend. Hij was er altijd voor haar, maar nu hij in zijn band zit is alles voorbij. Noah heeft het gevoel alsof hij haar is vergeten, wat bijna onmogelijk is na alle dingen die ze samen hebben meegemaakt. Maar alsnog, na twee jaar, heeft Noah nog geen telefoontje, smsje of whatsapp van hem gehad. Dat is hetgene dat haar nog meer breekt dan dat de dood van haar opa al deed. Wat Noah nodig heeft is twee sterke armen om haar heen die haar nooit meer loslaten. En daar is ze naar opzoek. Eigenlijk nog specifieker; ze is opzoek naar Niall.