Her Başlangıç Bir Sondur

**Cenaze salonunda tek başıma oturuyordum. 2 gündür ziyarete gelen tek kişi babamın borçlu olduğu adamdı. "6 ayın var" dedi ve gitti. Ağlamak istedim ama babamın ağladığımı görmesini istemedim. 2 günün sonunda eve gittim. Eskiden kahkahalarla ve sevgiyle dolan ama şimdi siyaha bürünmüş o eve. Yere çöktüm ve ağlamaya başladım. Yalnızlığıma, çaresizliğime. Tekrar dışarı çıktım. Sokaklarda amaçsızca dolaştım. Ve sonunda deniz kenarına geldim. Kumlara oturdum. Kimsenin duymadığını düşündüğüm bir çığlık attım. Ayağa kalktım ve soğuk denize doğru koştum. Deniz içimdeki fırtınayı hissetmiş olacak ki dalgalandı. Kendimi denize bıraktım ve gözümü kapattım. Suyun derinliklerine doğru ilerlerken artık huzura kavuştuğumu düşündüm.**

*Gözümü derin bir nefesle açtığımda deniz kenarında yatarken buldum kendimi. Elime sıkıştırılmış bir kağıt parçası ve üstünde bir telefon numarası vardı. Etrafıma bakındım.Kimse yoktu. Ya da ben öyle sanıyordum.*

Uyarı: Bu bir Bl arkadaşlar. İlk kitabım olduğu için mantık hataları, yazım hataları falan olmuşsa özür diliyorum. Ve okuduğunuz için teşekkür ederim 🫶🏼