Geceler Boyu Sesine Uyandım

"İyi misin?"

Sieun ağzını araladı ama ses çıkmadı, boğazında koca bir düğüm vardı. "Mhm," gırtlağından onaylayan bir ses çıktı.

Suho'nun bakışlarının arkasında bekleyen arkadaşlarına kaydığını gördü. Üçü de sessizce onları izliyordu. Havanın ağırlaştığının farkında, anın büyüsünü bozmamak için titizlikle nefeslerini bile kontrol eder bir şekilde, orada öylece bekliyorlardı.

"Şu arkandakiler kim?"

"Arkadaşlarım," dedi Sieun, sesi kısık ve hırıltılı çıkmıştı. Her an ağlayabilirmiş gibi hissediyordu. Acaba Suho göz yaşlarının biriktiğini aralarındaki mesafeden görebilir miydi?

"Buna sevindim," dedi Suho, yüzüne bir tebessüm oturmuştu. Sieun onun rahatlamış gözüktüğünü hissetti.

Nefesi kesilmişti, etrafındaki havanın ağırlığı ciğerlerine baskı yapıyordu. Kesik kesik nefesler verdi. Şimdi o da gülümsüyordu.

Sonunda, diye düşündü.

(Suho uyandıktan sonra ne oldu?)