to opowieść o wnętrzu przesyconym ciemnością, w którym każdy oddech jest ciężarem, a codzienność rani jak niewidzialne ostrze. czas staje się więzieniem, a własne ciało - obcą, nieprzeniknioną przestrzenią. myśli krążą bez końca, echo samotności wypełnia pustkę, a ból przytłacza wszelkie próby uchwycenia sensu. mimo tego w mroku migoczą subtelne iskry - resztki wspomnień, spojrzeń i słów, które nie chcą zgasnąć. to połączenie rozpaczy i nieśmiałej nadziei, świadectwo człowieka, kt óry tonie w ciszy, ale wciąż nosi w sobie ślad życia.