Ostatni Akord

On - chłopak zamknięty w złotej klatce z bogactwa i oczekiwań, sarkastyczny, zimny i perfekcyjny jak marmur, ale z błyskiem, który potrafi zranić równie mocno, co przyciągnąć. Każdy dzień spędza w rytmie poukładanych obowiązków, pilnując pozorów idealnego życia, podczas gdy w jego wnętrzu toczy się cicha wojna.

Ona - pełna życia, niezdarna, uśmiechnięta i czasem nieznośnie gadatliwa, opiekunka jego małej siostry. Wejście Cornelii w jego świat jest jak huragan - rozbija spokojne wody, przewraca harmonogramy i zmusza go do spojrzenia poza mur sarkazmu i dystansu.

Gdy ich drogi się krzyżują, każde spojrzenie staje się wyzwaniem, każdy gest grą o władzę i emocje, których nie chcą przyznać przed światem. Ona nie boi się potknąć, pobrudzić ani powiedzieć tego, czego on nie odważyłby się wypowiedzieć. On patrzy z ironią, ale i fascynacją, próbując utrzymać kontrolę nad tym chaosem, który pojawił się w jego złotej klatce.

Między nimi nie ma prostych reguł, nie ma miejsca na półśrodki. Jest tylko gra, którą oboje zaczynają bez mapy - i pytanie, kto w niej pierwszy się podda, a kto odkryje, że złota klatka czasem może być bardziej więzieniem niż schronieniem.