Öyle kafama göre yapıyprum abişler kurgusuuu🥳🥳

Yağmurdan kaçarken doluya yakalanmak nedir bilir misiniz? Ezgi biliyordu. Hayatını zindana çeviren üvey babasından kaçtığı bir gecede, onu bu hayata tutsak eden adamla karşılaşmayı beklemiyordu. Bilseydi o adamla karşılaşacağını, yine kaçar mıydı o ödül töreninden? Onunla yüzleşecek cesareti bulur muydu? Yine de her şey için çok geçti. Bir karanlık gecede, İki lacivert göz kesişmişti. Biri nefretle diğeri ise yabancı gibi bakarken daha da acıtmıştı gerçekler. Asaf Kandemir tanımamıştı kızını. Ona nefretle bakan gözlerin ardında yatan anlamı görememişti. İki silah sesi duyulmuştu sonrasında sokakta. Yere düşmüştü kızın bedeni, sokak lambasının altına. O lamba bile kızın kimliğini aydınlatmaya yetmemişti. Eğer bilseydi o sokağa girince hayatının değişeceğini, geçmezdi o sokağın önünden belki. Atmazdı adımını. Ama geçmişti iş işten. Birçok şey gibi buna da geç kalınmıştı.. --- Hikayeden Kesit --- 15 yıldır, nefret ederek büyüdüğüm bu adam, bir kaç gün içerisinde bütün dengemin şaşmasına neden oldu. İçimde filizlenen, baba hayaliyle yanıp tutuşan çocuk, yine terk edilmenin verdiği kırıklıkla ağladı. Ağladı ağlamasına ama sesini duyan olmadı. Karşımda, acımasızca bakan lacivert gözleri her şeyi açıklıyordu. Onun gözünde bir hiçtim ben. Koca bir boşluk. Hikayesinde bir yerim yoktu. O ise benim hikayemin büyük bir kısmını oluşturuyordu. - Sözler hayli çıkmazlarda, Söz ver haydi sen.🎶 Dün birini gördüm yolda, Gözler aynı sen.🎶 Bizler aynı kalmadık ki, Hayat değişirken.🎶 Ben birini sevdim ama, Gözler aynı sen 🎶 Hikayenin şarkısı: Gözler Aynı sen-Yaşar

sırtım soğuk duvara değince korkmaya başladım, amk bu herif'ten dayak yemeyecek'tim. O kadarda uzun boylu değildi ama şu an kıpırdaya bilirmiydim ondan emin değildim. yanımdaki duvara atığı yumruk ile gözümü kapattım. Bismillah ne oluyoruz ya. Elimle göğsünden ittim ama nafile azıcık bile kıpırdamadı. Öküz herif. Tabi kas yaparlar yaparlar bizim gibi garibanları düşünmezler. Şerefsiz adam zaten sinirlerim bozulmuştu sayesinde. "Olum bu ne hal ya! mal mal hareketler çekil başımdan odama çıkacağım, senin ile uğraşamam" Dediğimde çenesindeki kaslar seğirmişti. Kopardı inşallah! Elini hızla havaya kaldırdı. Sanırım şimdi boku yemiştim. Yada o yemişti çünkü kimseye boyun eğecek bir insan değildim. Başlama tarihi: 22 Ocak 2025 Kitap tamamen şahsıma aittir. Çalınması veya kopyalanması durumunda gerekli işlemler başlatılacaktır.

Asmin Mardinin tanınmış ağalarından olan Hazarla birbirilerini seviyordu. Asminin üvey kız kardeşi Dicle de Hazara aşık olursa ve Asminin yerine onunla evlenirse.... Aksion dolu kitapımıza hoş geldiniz...

Yaşamını hapishanede tutsak olarak geçirmiş bir adamın ona aşık olması ne kadar büyük bir sorun olabilirdi? (...) Nereye gideceğimi bilmeden koşuyordum. Arkamdan bir silah sesi yükseldi. Lanet olsun! Bulmuştu işte beni. Çıkmaz bir sokağa girmiştim. Kaskatı kesilen bedenimi umursamadan, arkama baktığımda onu gördüm. Gözleri oldukça ürkünçtü. Aramızda tek nefeslik bir mesafe vardı. Çaresiz fısıltıyla, "Ne istiyorsun benden?" dediğimde konuşmak için araladı dudaklarını. "Seni istiyorum Elvin. Yalnızca seni..." •Tüm hakları bana aittir. Kopyalanıp çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır!

Dikkat, dram içerir! Gece Arslan abisinin arkadaşına farklı numaradan yazarsa ne olur? WATTPADE "KALBİMİN EN DERİNİNDE" ADLI İLK KURGUDUR

17 yıllık hayatının yalan olduğunu öğrenen Mehir kendini tanımadığı bir çok yüzün içinde bulur. Geçmişi hiç iyi olmadığı gibi yeni ailesinde abileri ile de hiç iyi anlaşamaz. Herkesin bildiği gerçek ailem kurgusu.

Hayat onlar geldikten sonra başladı. Açelya Balım Yıldırım, yıllar sonra gerçekler ile yüzleşmek zorunda kalır.

Alisa, babasıyla ettiği büyük bir kavgadan sonra bir inat uğruna şatafat dolu hayatını bir kenara bırakarak bilmediği bir mahallede ev tutar. Fakat mahalleye ayak bastığı ilk andan itibaren ne mahalleyle ne de mahallenin abisiyle yıldızları uyuşur. |Mahalle kurgusudur| 120625

Bir mahalle. İki kadın. Ve yavaş yavaş içeri sızan yepyeni bir hayat... Hüma ve Miray, geride bıraktıkları onca karmaşadan sonra küçük bir mahalleye taşınırlar. Yenimahalle; sokaklarında çocuk kahkahaları, balkonlarında çiçekler, pencerelerinden umutlar süzülen bir yerdir. Burada, tozlu raflardan silinmiş bir hayalin peşindedirler: Bir pastane. Küçük bir dükkan, büyük bir başlangıç. Ama bazen hayat, tam da en sessiz anlarda başlar. Fırın kokularının arasına anılar karışır, mahalleye sinmiş sesler kalbin içine işler. Camdan içeri yalnızca güneş sızmaz; geçmişin gölgeleri, geleceğin ihtimalleri ve belki... bir çift göz de o camın ardında bekler. Bu, acele etmeden anlatılan bir hikâye. Yavaş yavaş. Tıpkı mutluluk gibi...