prologue:
Sabi ng karamihang BITTER!
WALANG FOREVER!
Sabi naman ng iba
WAG DAW UGALIIN ANG AMPALAYA!
May na buo pang kanta na
"Pen pen de sarapen ,FOREVER MO WALA PAREN!!?"
Paano kung dumating na si FOREVER?
paano kung sakaka FOREVER mo!
wala paren?
Na akala mo sya na ang magpapatunay na may forever talaga?
Paano ba nila na sabi na may FOREVER?
dahil daw sa langit daw sila magkakaroon FOREVER?
paano rin ba nila na sabi na wlng FOREVER?
dahil ba lahat ng tao namamatay??\
sya na nga ba ang mag papatunay na may FOREVER?
o sadyang haka-haka lng ang salitang
FOREVER???
author note :
hello po sa inyong lahat first book ko lng po to and sana magustuhan nyo
sorry rin sa mga maling spealing :))
kaya ko po toh ginawa kac maraming nag tatalo about sa forever
kaya here the story <3
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.