UNUDULMUŞ HƏYAT

Gördüyüm hər üzdə, hər görüntüdə keçmişimdən xatirələr axtardım.
Məni mənə xatırladacaq ən kiçik bir işarəyə ehtiyacım var idi. Əslində keçmişimi xatırlamaq nə qədər yaxşı fikirdir, bilmirəm.
"Nə yaşadıqlarımı xatırlayıram, nə də yaşatdıqlarımı."
Yaddaş problemim məni narahat edən tək şey idi. Amma əslində ən böyük səhvi burada edirdim.
"Yaşadıqlarım, yaşayacaqlarımın yanında bir heç idi. Mən isə o heçliyin ortasında özünü itirmiş bir gəzgin."
Mənə bu yolda işıq olacaq yol yoldaşım yox idi. Ya da yanılırdım. Bəlkə də bir işığım var idi, lakin onu hələ yandırmamışdım.
Buna görə o işığın mənə göstərəcəklərini özüm də bilmirdim.
Yaşadığım bu qəribə səyahət məni həyatın ağır yanlarına sürükləyəcək, uçurumun kənarına gələndə isə ordan atlayan özüm olacaqdım.
"Bəs ən əsas sual bunları yaşayan şəxs, yəni mən, kiməm?"
Bu sualın cavabını öyrənmək elə də asan olmayacaq...