"İncil'inize göre yedi büyük günah bulunurmuş. Bunlardan ilki kibirmiş. Keza insana kendi sonunu getiren de budur, bitmek bilmeyen aç gözlülüğüyle beraber. Sırf önemli biri olduğunu anlamam için bir köyün hepsini öldürdün sen. Yetmedi, bunu en acılı şekilde yapmak zorundaydın. Ölü bedenlerden oluşan bir manzara sundun bana... Onların huzursuz ruhları hakkında endişe et sen. Ve kendini dönüştürdüğün şeyden. Kendini Tanrı ilan eden sensin; fakat cennetinden kovulmuş bir melek olabilirsin ancak."
Vlad ikinci defa yumruğunu sıktı, ancak bu kez kendini tutabildi. "Yüzüme bak, Mehmed. Bak ve öyle konuş."
Yapmadı. Onun yerine arkasını döndü ve kapıya ilerledi. Giderken sözlerine devam etti. "Özgürlük demiştin ya, sen asla özgür olamazsın. Kendi açgözlüğünün ve kibrinin esareti altındasın, benim boyunduruğum hiçbir şey. Korku uyandırmak istedin. Korkaksın, zavallısın. Ne bana üstünsün, ne dengimsin. Hiçbir konuda."
(Mehmed X Vlad)