ඉසිවර නාද~

දෝස්තර මහත්තයට සිහියක් නෑ.... තේ කෝප්පේ තොල් අග තියාගෙන ලොකු කල්පනාවක... උදේම පායපු අර එලියට එයාගේ සුදු මූන රත්තරන් පාටයි.. කොහෙන්ද මන්දා ගලාගෙන ආපු හුළගකට පිච්ච වැලේ මලක් ඇවිත් අර කලු කොන්ඩෙ රැදෙනකොට මගෙ අත ඒ මල උඩට ගියේ වැටෙන පමාවට... තවවත් මම මෙතන වග එයා දන්නෙ නෑ...

ඒත් මම පිච්චමල ගන්නකොට එයා ලාවට ඇස් ගස්සලා මගෙ දිහා බැලුවා.. මනුස්සයෙක්ට මෙච්චර චාම් අහින්සක මිනිහෙක් වෙන්න පුලුවන්ද? එයාගෙ මූන හරි ලස්සනයි... ලොකු මැණිකේ කියනව වගේ පින් පාටයි... මම පිච්ච මල අතට ගන්න ගමන් එයා ලගට අඩියක් ලං වුනා..

" ඔය රූ මන් දැහැන බිදින්නම්

හීනෙන් රෑ දෙව්ලෙ නිදන්නම්

රතු පිච්ච මලින් ගවසන්නම්

මරතොන්ඩි රටා අදහන්නම්.."

මම ආසම සින්දුවක කොටසක් කියන ගමන් ඊයෙ රාංගශාලාවෙදි පාරිවතී එයාගෙ අතේ අල්ලේ ඇදපු පොඩි රටාව උඩින් මම ඒ පිච්ච මල තිබ්බේ දොස්තර මහත්තයා මූන රතු කරන අහක බලාලන්නකොට...