Nawet serce z lodu można rozstopić•Dick Grayson•

•UKOŃCZONE•

W tak późnych godzinach odgłos tłuczonego talerza rozbrzmiał w całej rezydencji. Gdyby Bruce cię nie przyjął, pomyślałby, że to intruz. Wstał z kanapy z westchnieniem i udał się do kuchni, gdzie kłóciłaś się z Jasonem.

To ty to zrobiłeś, on to rozumie, pracując dla Jokera w tak młodym wieku... to nie może dobrze wpływać na umysł dziecka. Joker miał niewolników, a nie pracowników, nawet Harley już go opuściła - Bruce pracuje z nią. Ale cholera, zapomniał, jak lekkomyślny był Jason jako dziecko, dopóki nie pojawiłeś się w jego życiu.

„Dzieciaku, uspokój się, wiem... „- Jason starał się brzmieć jak najbardziej spokojnie, lubił dzieci... ale miał też temperament. Musiał przypomnieć sobie, jak się czuł jako dziecko, przez co możesz przechodzić, będąc wrzuconym do środowiska, w którym nie czujesz się całkowicie zagrożony 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu.

Ale Szyler mu przerwała, szydząc i krzyżując ręce - „Zamknij się! Nie lituj się nade mną!".

Bruce w końcu się zmęczył, odepchnął się od framugi drzwi i bez wysiłku podniósł cię na ramię. Czasami było to komiczne, jak głupio chaotyczna była ta rodzina, odchodząc od Jasona i mijając Dicka i Tima na kanapie w kierunku drzwi.

Alfred oczywiście nawet nie mrugnął okiem, w końcu nie była to najdziwniejsza rzecz, jaka wydarzyła się w rezydencji. A Bruce był więcej niż przygotowany, aby zachować spokój w obliczu rozdrażnionego dziecka.

„Jedziemy na przejażdżkę".