AURA

Silah elimde titriyordu, gözlerinin tam içine bakıyordum.
"İçimde bir ateş var," fısıldadım, her dudak hareketim sanki onun dudaklarına dokunacakmış gibi o kadar yakındık. "Her gün daha da körükleniyor. İntikam alamadığım her an biraz daha büyüyor... ve ben biraz daha kül oluyorum."

O mavi gözlerle bana bakıyordu; sanki biraz daha bakarsam, o ateşi içimden çekip alacakmış gibi...

Nefesim kesildi, kalbim deli gibi atıyordu. Ellerim hâlâ silahı sıkıyordu. Bir adım daha attı, öylece durdu, gözlerimiz birbirine kilitlendi.

Ve sonra, beklenmedik bir anda dudaklarımızı buluşturdu. Kısa bir öpücük; içimdeki ateşi ve külleri bir anlığına dondurmuş gibiydi. Sadece varlığı, nefesi ve o mavi bakışlar... ateşimi söndürmek için yeterliydi.

* UYARI: Bu hikâyede argo ve +18 sahneler geçebilir. Her bölüm yazarın kendi eseridir. *