BİR GÜN KARŞINIZA BİR İNSAN ÇIKAR...

BİR GÜN KARŞINIZA BİR İNSAN ÇIKAR...
Bir gün karşınıza bir insan çıkar...
Sizi öyle bir yerinizden yakalar ve içinizde öyle bir yere oturur ki; sanki o olmasa ya hiç var olmazmış ya da bir şeyleriniz eksik ve boş kalırmış gibi hisseder; hiç gitmesin, hiç gitmeyesiniz istersiniz... Ama hayat bu! An gelip de başa çattığında ayrılık kendi bahanesini kendisi bulur; ya o ya da siz gidersiniz. Gidilir ama en başında sizi buluşturan şey, her neyse, hep sizde kalır! Üzülünür ama giden hem ihtiyacı olanı alır gider hem de geride kalana en çok ihtiyacı olan şeyi bırakır da gider...
Gidene ya da kalana üzülmek nafiledir; geride bırakılana sevinmek, değerini bilmek ve şükretmek, hayır dua dilemek gerekir. Çünkü ayrılanlar aslında birbirlerini sonraki yolculuğa hazırlayanlardır.