the anatomy of nothing| klaus m.

Hiçlik ilk onun rahminde baş gösterdi. Kardeşleri birbir yutulurken; çocukları nemli toprağın ardına sürüldü. Hiçlikten doğmadı, hiçliğin kendisini doğurdu.

Evrenin unuttuğu ilk günah, adı anılmayan anne.

Varoluşunun gölgesinde, habersiz yaşayan bir kız çocuğu.
Hiçlik ile çokluğun çarpışacağı, kaderi kanla yazılmış bir miras.

Ve bütün düşmanlıkların arasında,
ateşle buz gibi bir çekim.

Çünkü bazen aşk, en ölümcül savaşın ta kendisidir.

"Celladından medet uman kurbandan daha tehlikelisi yoktur. Ve ben, beni hapsettiğin bu karanlıktan çekip çıkarmanı bekliyorum, umarsızca."

"Hâlâ orada mısın?"