"Her zaman biri diğerine karşıdır.Her zaman biri , bir diğerine benzer. Suskunlukla başlayan her şey çığlıkla devam eder... "
Sessiz kalmış gençliğe... İçinde devinimlerini sürdüren Meva' nın yolculuğu...
Onu hepiniz tanıyorsunuz aslında. Çünkü Meva yalnızca biri değil, herbirimizin yutkunmukta zorlandığı bu dünyada hayata başka bakan , toplumun çökmüşlüğünü , ruhun ızdırabını, renklerin sesini, hayallerin ufukta bıraktığı izi gören bir liseli genç kız.. Zaman zaman onun yalnızlığını, içsel yolculuğunu ve her şeye rağmen gençliğin içleri kıpır kıpır eden o hissiyatını hissedebilirsiniz.
Not: Burada yeniyim ve siz küçük mahkumları görüyorum:) Bu sefer yalnız değilsiniz!
Hikaye şahsıma aittir. Hiçbir şekilde kopyalanamaz!
'Her insan kendi hayatının başrolünde oynuyor' demiş bir yazar. İlk okuduğum da küçük zihnimi çok etkilemiş ve gözlerimin içi parlayarak ana karakter olmamın verdiği haklı gururla göğsümü gere gere dolanmıştım. Lakin işlerin hiçte böyle olmadığını zamanla öğrenmiştim. Herkes kendi hayatında başrol olamıyordu. Çoğumuzun hayatı seçilmiş kişilerin parlamasını sağlamak üzerine kuruluydu. Tıpkı figüran bir oyuncu gibi bir an da var oluyor ve sessiz sedasız yok oluyorduk. Mutlu sona ulaşanları tebrik eden halkın arasında yüzümüz belirsizce çiziliyor, havaya kaldırdığımız ellerimizle gül uzatıyorduk.
İşte bu bir yan karakterin yani benim hikayem.