Onca karanlığın ortasında açan küçücük bir güneş parçasına tutunarak çıktım ben bu yola, başıma nelerin gelebileceğini hesaba katmadan.
Askeri kurgudur.
Tüm olaylar şahsıma aittir. Tüm olaylar hayal ürünüdür.
Havada süzülürken "Seni seviyorum!" diye bağırdım. Aynı anda kahkahalar atıyordum.
"Sana aşığım!" diye bağırdığını duydum.
Gülümseyip "Senin için yanıyorum!" diye bağırdım bu sefer.
"Sana ölüyorum!" diye bağırdığını duydum.
"Beni sözlerinle kendine hasta ediyorsun be adam!" diye bağırırken kahkahalarımı durduramıyordum.
Salıncak aniden durduğunda sarsılmıştım ama belimdeki eller düşmemi engellemişti. Söz verdiği gibi beni tutmuştu...
Tenimde nefesini hissettiğimde irkildim ama kulağıma fısıldadığı sözler beni kendimden geçirmeye yetmişti...
"Sana hastayım be kadın..."
#1-Karanlık Geçmiş