Sessizlik hiç bu kadar ağır gelmezdi bedenime Yolculuk ilk kez bu kadar zor geldi yüreğime Sadece bir kaç mısra bırakırken arkamda Hissetmeden konuşmadan tatmadan yürüdüm bu kaldırımlarda Sabaha uyanmak değil artık derdim Gecelerde yok oluşuma şahit oldu gözlerim Kimsesizlik hiç bu kadar acıtmadı canımı Yoklukta değil varlıkta bıraktım bir yanımı Öksürüklerle nefes alırken bile incinmeyen boğazım Şimdi kupkuru kaldı yanıyor gönül mihrabım Kalk be güzel insan bir yol daha göster bana Son bir defa da tut elimi arşa kaldır artık yetti bu cana Hissederken ölümü şakaklarımda başlayan sızıda Bir Allah kelamı aldı artık kalp kapılarında
4 parts